اِنَّ فی خَلِق السَّماواتِ وَ الأرِض وَ اخِتلافِ الَّیلِ وَ النَّهاِر وَ الفُلکِ الَّتی تَجری فِی البَحِر بِما یَنفَعُ النّاسَ وَ ماانزَلَ اللهُ مِن السّماءِ مِن ماءٍ فَأحیا بِهِ الارضَ بعدَ مَوتِها و بثَّ فیهامِن کلِّ دابَّةٍ و تصریفِ الِّریاحِ و السَّحابِ المُسَخَّرِ بَینَ السماء و الارض لایاتٍلِقَومٍ یَعقِلون  .

«آیه ی 164 سوره بقره  »

درآفرینش آسمان ها و زمین، و آمد و شد شب و روز،و کشتی هایی که در دریا به سود مردم در حرکتند،و آبی که خداوند ازآسمان نازل کرده و با آن زمین را پس از مرگ زنده نموده و انواع جنبندگان را درآن گسترده،و (همچنین) در تغییر مسیر بادها و ابرهایی که میان زمین وآسمان مسخرند نشانه هایی است (از ذات پاک خدا و یگانگی او) برای مردمی که عقل دارند و می اندیشند

 

آری افرینش این آسمان پر شکوه، و این همه کرات عالم بالا یعنی میلیون ها میلیون آفتاب درخشان،

 و هزاران هزار ستارگان ثابت و سیار که در یک شب تاریک و پر ستاره با چشمک زدن های پر معنی خود با ما سخن می گویند ،

 و یا درپشت تلسک های عظیم خود را به ما نشان می دهند، با آن نظام دقیق وعجیب خود، که سراسر آنها را همچون حلقه های یک رشته ی زنجیر به هم پیوسته است  .

عجب این که هر چه علم و دانش بشر پیشتر میرود،

عظمت این عالم و وسعتش در او بیشتر می شود، و معلوم نیست این گسترش علمی تا کی ادامه خواهد یافت؟!

 امروزه دانشمندان به ما می گویند: هزاران هزار کهکشان در عالم بالا وجود دارد

که منظومه شمسی ما جزئی از یکی از این کهکشان ها است،

 تنها در کهکشان ما صدها میلیون خورشید و ستاره ی درخشان وجود دارد

که روی محاسبات دانشمندان در میان آنها میلیون ها سیاره ی مسکونی است با میلیاردها موجود زنده

! وه، چه عظمت، چه قدرتی؟ !

(محمد ایرانی)1392

 

نوشته شده در پنج شنبه 92/1/22ساعت 5:59 عصر توسط محمد ایرانی نظرات ( ) | |